دنده ی خودرو یک اهرم فلزی است که در یک اتومبیل مجهز به گیربکس دستی به شیفت متصل است. برای تغییر دنده ها در یک وسیله نقلیه مجهز به گیربکس اتوماتیک ، یک وسیله مشابه به عنوان انتخاب کننده دنده تعبیه می شود. از یک چوب دنده به طور معمول برای تغییر دنده هنگام فشار دادن پدال کلاچ با پای چپ استفاده می شود. تا موتور را از چرخ دنده و چرخ جدا کنید. وسایل نقلیه گیربکس اتوماتیک ، گیربکس نیمه اتوماتیک و آنهایی که گیربکس دایمی متغیر دارند نیازی به پدال کلاچ ندارند.
میله های چرخ دنده معمولاً بین صندلی های جلوی وسیله نقلیه ، یا در کنسول میانی (گاهی اوقات حتی بسیار دور بر روی داشبورد) یافت می شود . بعضی از وسایل نقلیه دارای یک تغییر ستون هستند. که اهرم روی ستون فرمان سوار شده است. این ترتیب در حدود 1939 تا سالهای اخیر تقریباً استاندارد در وسایل نقلیه آمریکایی بود. این مزیت افزوده شدن صندلی جلویی از نوع نیمکت با عرض کامل است. (البته برخی از مدل های دارای صندلی سطل به عنوان گزینه آن را شامل می شوند).
اگرچه هنوز هم می توان به طور گسترده در کامیون های وانت ، وانت ، وسایل نقلیه اضطراری (هم نیروی انتظامی و هم EMS) در بازار آمریکایی یافت. تغییر مکان ستون در جایی نگه داشته شده است که یک جابجایی کف به دلیل نصب غیر ممکن است. ترمینال داده تلفن همراه و رادیوی دو طرفه) و سدان های “اندازه کامل” مانند Ford Crown Victoria. شیفت نصب داشبورد در برخی مدلهای فرانسوی مانند Citroën 2CV و Renault 4 معمول بود. هر دو Bentley Mark VI و Riley Pathfinder دارای اهرم دنده خود در سمت راست صندلی راننده سمت راست راننده ، در کنار درب راننده بودند. در آنجا معلوم نبود که اتومبیل های انگلیس نیز ترمز دستی خود را داشته باشند. (مدلهای درایو سمت چپ یک تغییر ستون دریافت کردند.)
در برخی از اتومبیل های اسپرت مدرن ، اهرم دنده به طور کامل با “بالشتک” جایگزین شده است. که یک جفت اهرم هستند ، معمولاً سوئیچ های برقی کار می کنند. (به جای اتصال مکانیکی به گیربکس) ، که در دو طرف ستون فرمان نصب شده است. در جایی که یکی چرخ دنده ها را بالا می برد و دیگری به پایین. اتومبیل های فرمول 1 برای پنهان کردن چرخ دنده در پشت فرمان در داخل بدنه بینی قبل از عمل مدرن نصب “دستگیره ها” روی خود فرمان (قابل جدا شدن) استفاده کرده اند.
دستگیره ، به اصطلاح دستگیره دنده ، دستگیره شیفتی ، دستگیره تعویض دنده، دسته را برای تعویض دنده تشکیل می دهد. به طور معمول دستگیره دنده شامل نمودارهایی از الگوی تغییر سیستم انتخاب دنده است. یعنی موقعیتهایی که باید در هنگام انتخاب یک دنده ، به آن چرخ دنده منتقل شود. در برخی از وسایل نقلیه انتقال دستی قدیمی تر ، دستگیره ممکن است یک سوئیچ را درگیر کند. در برخی از وسایل نقلیه اتوماتیک انتقال نیرو ممکن است یک سوئیچ را درگیر کند تا یک حالت ویژه مانند حالت ورزشی را درگیر کند یا از overdrive جدا کند. شیفت های دستی روی ستون فرمان ، اگر تنها سه سرعت رو به جلو داشته باشند ، معمولاً “سه روی درخت” نامیده می شوند. پایین ترین این چرخ دنده ها ، اگر با نسبت خیلی پایین تر از نسبت دنده 1 معمولی تنظیم شوند ، اغلب “دنده مادربزرگ” نامیده می شوند.
در برخی از وسایل نقلیه سنتی چهار چرخ محور “خارج از جاده” می تواند یک اهرم دنده دوم وجود داشته باشد که یک گیربکس با نسبت کم را درگیر می کند و در زمین های سخت استفاده می شود. علاوه بر این ، اهرمهای مشابه به نظر می رسد ممکن است بین دو و چهار چرخ متحرک تغییر کرده و یا قفل های دیفرانسیل را درگیر کنند. اینها “اهرم گیربکس” نیستند. در یک اتومبیل گیربکس معمولی ، اولین دنده در سمت چپ و به جلو قرار دارد. در بسیاری از کامیون ها و برخی از اتومبیل های ورزشی در عوض در حالت “دنده فرمان” قرار دارد ، در سمت چپ و عقب. معمولاً یک بار بهاری وجود دارد تا چوب به موقعیت مرکزی برگردد. چرخ دنده معکوس معمولاً در بهترین انتخاب محل قرار دارد تا از درگیری تصادفی جلوگیری شود.